سرعت دادن به کارها بحث داغ محافل برای استفاده بیشتر از زمان و بالابردن بهره وری می باشد و بطور کلی این روزها همه کس و همه چیز در شتاب هستند و برای داشتن زندگی بهتر، باید عملکرد بهتری نسبت به بقیه افراد داشته باشیم و این شتابزدگی و عجله جهت رشد و پیشرفت گاهی تا حدی است که برای جلوتر بودن قوانین رو زیرپا می گذاریم یا دور می زنیم یا حتی خطاهای بزرگتری مثل هک سیستمها مرتکب می شویم.
این اتفاقات در صنایع غذایی هم می افتد و وقتی پای غذا به میان می آید این عجله و در حقیقت ناشکیبایی می تواند عوارض جدی داشته باشد.
در عجله برای رشد سریعتر محصولات کشاورزی و فروش بیشتر آنها، سابقه کشاورزی و منابع طبیعی کشور آسیب می بیند چرا که سموم و آفت کشهای شیمیایی بیش از حد استفاده می شود.
در کشور چین در سال ۲۰۱۶ بیش از نیم میلیون موارد تخطی در ایمنی مواد غذایی تنها طی نه ماه گزارش شده است و این در حالیست که از هر ۴ نفر مبتلا به بیماری قند در سراسر دنیا یک نفر اهل چین است.
وقایع پیرامون غذا، بسیار ترسناک و به فکر فرو برنده هستند و اینجاست که وقت بکارگیری از شکیبایی آگاهانه در این ناشکیبایی است.
وقتی صحبت از شکیبایی آگاهانه به میان می آید منظور قابلیت انتظار کشیدن نیست، بلکه منظور این است که در حین انتظار چه کارهایی باید انجام دهیم.
وقتی منتظر هستیم که سیستم پایدار مواد غذایی در کشورمان به واقعیت بپیوندد، کارهایی از قبیل مزرعه های ارگانیک و مجهز به تکنولوژی روز مثل فروش آنلاین را می توان راه اندازی کرد تا محصولات محلی ارگانیک بدست خانواده ها رسانده شود.
ممکن است در ابتدا تعداد محصولات کم باشد یا کیفیت خدمات حمل و نقل مناسب نباشد اما با تلاش سخت می توان کار را گسترش داده و موانع را برطرف کرد. شکی نیست که این ایده ها رشد می کنند و افراد بیشتری برای شکل دادن به آینده غذای خوب نیاز است.
ساختن سیستم غذایی پایدار تنها به روشهای صبورانه امکان پذیر است و این در حالیست که دنیا به سرعت در حال رشد و پیشرفت است، چون موفقیت با شکیبایی بدست می آید اما از نوع شکیبایی آگاهانه که مستلزم دانستن چگونه واکنش نشان دادن در عین انتظار کشیدن است.
و نکته پایانی اینکه : ما زمین را به علاوه فرهنگ و دانش و دیگر داشته ها از نیاکان خود به ارث برده ایم و نه تنها باید امانت دار خوبی برای فرزندانمان باشیم بلکه باید بر آن هم بیافزائیم.
